بررسی دقت رادیوگرافی Digital Subtraction در تشخیص ضایعات دمینرالیزه دندانی در شرایط Invitro

سابقه و هدف: اکثریت پوسیدگی های دندانی، ضایعاتی با حدود نامشخص اند که برای مشاهده آنها بر روی رادیوگراف های conventional باید حدود 40 درصد فرآیند دمینرالیزاسیون صورت بگیرد. تصاویر رادیوگرافی معمول، عمق نفوذ یک ضایعه پوسیدگی را کمتر از مقدار واقعی آن نشان می دهند در حالیکه با استفاده از روش Digital subtraction radiography تشخیص تقلیل مواد معدنی به میزان 5-1 درصد در واحد حجم امکان پذیر است. هدف از این مطالعه تعیین دقت روش Digital subtraction radiography در تشخیص ضایعات دمینرالیزه دندانی می باشد.مواد و روشها: این بررسی یک مطالعه تشخیصی است که به صورت مشاهده ای انجام گرفت. بر روی سطوح پروگزیمال 30 دندان پره مولر کشیده شده سالم انسان که در دو گروه پانزده تایی A و B قرار گرفتند یک ضایعه دمینرالیزه مینایی توسط اسید (PH=4.8) ایجاد شد. از نمونه های دندانی قبل از ایجاد دمینرالیزاسیون رادیوگرافیهای دیجیتال مستقیم تحت شرایط استاندارد بعمل آمد. بعد از گذشت 7 روز، دندانهای گروه B و بعد از 42 روز دندانهای گروه A از اسید خارج، رادیوگرافیهای مجدد تهیه و با تصویر مرجع (قبل از دمینرالیزاسیون) Subtract شدند. سپس برش هیستولوژیک به منظور بررسی دمینرالیزاسیون صورت گرفت. سه مشاهده گر تصاویر subtraction و Direct digital را در مورد گروه A (در روز 42) و در مورد گروه B (در روز 7) به منظور تعیین وجود یا فقدان ضایعه بررسی کردند و سپس ارزش تشخیصی دو روش برآورد شد.یافته ها: میزان حساسیت، ویژگی، دقت، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی در روش Direct digital radiography در روز هفتم در مورد ضایعات دمینرالیزه اولیه (Incipient) به ترتیب صفر درصد، 80 درصد، 40 درصد، صفر درصد و 44درصد و در روش ساب ترکشن به ترتیب 66.7 درصد، 86.7 درصد، 76.7 درصد، 83.4 درصد و 72.3 درصد بدست آمد اما با پیشرفت ضایعه، در روز چهل و دوم در مورد گروه A، ارزش تشخیصی دو روش به 100 درصد رسید.نتیجه گیری: روش Digital subtraction radiography در مقایسه با روش Direct digital radiography در تشخیص ضایعات پروگزیمالی اولیه از میزان دقت بالاتری برخوردار است در حالیکه در مورد پوسیدگی های پروگزیمالی متوسط این روش دقتی مشابه با رادیوگرافی دیجیتال مستقیم دارد.